Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας σήμερα δεν είναι τόσο το χρέος, ούτε το έλλειμμα, αλλά η ύφεση και η ανεργία – ενώ της αμερικανικής η «διαστρέβλωση» της ελεύθερης αγοράς.
Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στα τέλη του έτους θα μπορούσε να είναι μία πολύ καλή είδηση, μία μεγάλη επιτυχία – αποδεχόμενοι βέβαια πως το πλεόνασμα δεν θα είναι «πλασματικό», παρά το ότι είμαστε απολύτως σίγουροι για το ακριβώς αντίθετο.
Εν τούτοις, πρόκειται για μία ολοκάθαρη αποτυχία επειδή, αφενός μεν το (δήθεν) πλεόνασμα δεν είναι διατηρήσιμο, αφετέρου μας έχει κοστίσει πανάκριβα – πολύ περισσότερο δηλαδή, από όσο θα έπρεπε, εκμηδενίζοντας ουσιαστικά τις προοπτικές της οικονομίας μας και καταδικάζοντας την κυριολεκτικά στη θανατική ποινή. Αναλυτικότερα τα εξής:
(α) Διατηρησιμότητα του πλεονάσματος
Το όποιο πρωτογενές πλεόνασμα επιτύχουμε στο τέλος του έτους, με ή χωρίς τις πρόσφατες ή μελλοντικέςλογιστικές αλχημείες, δεν θα μπορεί να διατηρηθεί – αφού τα έσοδα του δημοσίου στηρίζονται σε υπερβολικά υψηλούς έμμεσους και άμεσους «κεφαλικούς» φόρους, καθώς επίσης σε χαράτσια, τα οποία δεν είναι δυνατόν να παραμείνουν ως έχουν τα επόμενα χρόνια (εάν φυσικά δεν θέλουμε να καταστραφεί εντελώς τόσο η ελληνική οικονομία, όσο και η ίδια η κοινωνία).
Ο περιορισμός των φορολογικών εσόδων, παράλληλα με την αύξηση των δαπανών του δημοσίου, με βάση την σχετικά πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, συνηγορεί υπέρ της συγκεκριμένης θέσης μας – αν και φυσικά θα επιθυμούσαμε να είχαμε κάνει λάθος.
Εάν δε προσθέσουμε τη μη πληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου προς τους ιδιώτες, η οποία δεν συνυπολογίζεται στα ελλείμματα (δυστυχώς το κράτος δεν έχει ακόμη υιοθετήσει το διπλογραφικό λογιστικό σύστημα, το οποίο απαιτεί από όλες τις επιχειρήσεις, ενώ δεν δημοσιεύει ισολογισμούς, έτσι ώστε να γνωρίζουμε τι περιουσιακά στοιχεία έχουμε και όχι μόνο πόσα χρωστάμε), τότε η εικόνα γίνεται αρκετά πιο σκοτεινή.
(β) Το τεράστιο κόστος του πλεονάσματος
Εάν κατανοήσουμε ότι, για να φτάσουμε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, «εκτινάξαμε» στα ύψη την ανεργία (πολλαπλασιάζοντας τις δαπάνες από τα επιδόματα κλπ.), «θυσιάσαμε» περί τα 50 δις € ΑΕΠ (οπότε έσοδα της τάξης των 12 δις € ετησίως), οδηγήσαμε στη χρεοκοπία εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εξαθλιώσαμε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, επιβαρυνθήκαμε με πολλές εκατοντάδες αυτοκτονίες, χάσαμε εντελώς την αισιοδοξία μας για το μέλλον και τόσα πολλά άλλα,
δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι – ακόμη και αν πετυχαίναμε πραγματικό πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό (συμπεριλαμβανομένων δηλαδή των τόκων).
(γ) Συμπέρασμα
Έχοντας τεκμηριώσει ότι, το (δήθεν) πλεόνασμα είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί, λόγω του τρόπου που αποκτάται, καθώς επίσης πόσο ακριβά μας κόστισε και συνεχίζει να μας κοστίζει, είναι εύλογο πως πρόκειται για μία «στρεβλή εικόνα» – για μία «επιτυχία» δηλαδή, η οποία είναι στην πραγματικότητα μία παταγώδης αποτυχία.
Θα το παρομοιάζαμε δε με τη γνωστή έκφραση «Η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής πέθανε» – με την έννοια ότι η εγχείρηση επικεντρώθηκε στο πλεόνασμα και όχι στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας, μέσω της ανάπτυξης.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως πιστεύουμε ότι, η αξιωματική αντιπολίτευση θα έκανε κάτι καλύτερο για την Ελλάδα – για εκείνο τουλάχιστον το χρονικό διάστημα, όπου δεν έχει ένα δικό της ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Σε κάθε περίπτωση, το σημερινό πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το δημόσιο χρέος, αλλά η ύφεση και η ανεργία – ενώ όλα τα μέτρα που λαμβάνονται, επιδεινώνουν δυστυχώς περαιτέρω και τους δύο αυτούς «πυλώνες».
.
Το «φρένο χρέους» των Η.Π.Α.
Ολοκληρώνοντας, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε να αναφερθούμε σε όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στην αμερικανική οικονομία – η οποία «κάθεται» επάνω σε μία διπλή βόμβα μεγατόνων: σε ένα δημόσιο χρέος, το οποίο θα ξεπεράσει σύντομα τα 17 τρις $, καθώς επίσης σε τεράστια ελλείμματα που πλησιάζουν το 10% του προϋπολογισμού της υπερδύναμης.
Χωρίς να αναλωθούμε σε περιττές λεπτομέρειες, γνωρίζοντας ότι πολλές φορές μία εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, παραθέτουμε το διάγραμμα, στο οποίο φαίνεται η πορεία του χρηματιστηρίου, σε αντιπαράθεση με την πορεία της πραγματικής οικονομίας:
.
Η πορεία του χρηματιστηρίου, σε αντιπαράθεση με την πορεία της πραγματικής οικονομίας.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Όπως φαίνεται από το διάγραμμα, το χρηματιστήριο ακολουθεί την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση, ανεβαίνει δηλαδή, σε πλήρη αντίθεση με την κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας – γεγονός που δεν επιτρέπει μεγάλες αμφιβολίες, αφενός μεν όσον αφορά τη πορεία παρακμής των Η.Π.Α., αφετέρου τις προσπάθειες «χειραγώγησης» της ελεύθερης αγοράς, οι οποίες προκαλούν εξαιρετικά επικίνδυνες «διαστρεβλώσεις».
Με κριτήριο τα παραπάνω, όλες οι συζητήσεις που διεξάγονται στις Η.Π.Α. αναφορικά με την άρση του «φρένουχρέους», έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσουν να πληρώνονται οι οφειλές της υπερδύναμης, είναι για τα μάτια του κόσμου – γεγονός που τεκμηριώνεται από τους φόβους της Κίνας, η οποία κατανοεί ότι τα 1,2 τρις $ που έχει ατυχώς δανείσει στις Η.Π.Α. (αγορά ομολόγων του δημοσίου), κινδυνεύουν να χαθούν (πιθανότατα πληθωριστικά, εάν όχι με μία απλή αθέτηση πληρωμών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου