Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Πάνε Δυο Χρόνια Που Είσαι Απλά Μια Στατιστική…

anergia oaed  Πάνε δυο χρόνια που είσαι απλά μια στατιστική...Το Α είναι για νέα εγγραφή, το Β για την ανανέωση… Της ανεργίας σου. 
Πρόσεξε καλά μην τυχόν και πάρεις λάθος χαρτάκι! 
Γύρω σου μάτια γυάλινα. Και βλέμματα χωρίς χρώμα. Λες και τον κόσμο κατέλαβε μια μουσική που δεν έχει νότες!


Χθές ήταν πάλι η μέρα που έπρεπε να πιστοποιήσεις πως δεν έχεις ακόμα βρει δουλεια. Λες και δεν το ξέρουν… Λες και σε περιμένουν οι δουλειές έξω από την πόρτα του σπιτιού σου μα εσύ τις προσπερνάς κοιτάζοντας αλλού. Ξύπνησες, μάζεψες τα κουράγια σου και πήγες. Όπως κάνεις κοντά δυο χρόνια τώρα…
Στην αρχή δεν σου είχε φανεί και τίποτα το τρομερό. Τι διάολο, τόσα προσόντα είχες… Έτσι θα έμενες; Ήταν τότε που διάλεγες ακόμα ποια πόρτα θα χτυπήσεις. Πριν σου την κλείσουν κι αυτήν κατάμουτρα.
- Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε. Εκτιμώ τα προσόντα σας, αλλά πού καιρός για προσλήψεις με την κρίση. Ίσως κάποια άλλη στιγμή, ήταν η μόνιμη επωδός… Άλλοι πάλι δεν έμπαιναν καν στον κόπο να σου απαντήσουν… Βλέπεις είναι η εποχή που νιώθουν δυνατοί και άρχοντες του κόσμου.
Κι εσύ συνέχεια να βλέπεις τα νούμερα στις στατιστικές να θεριεύουν… 15%… 18%… 20%… 26%… 29%… Και σένα να σε ζώνουν πια τα φίδια για τα καλά! Άρχισες να κρύβεσαι από γνωστούς και φίλους. Κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο, ταράζεσαι τόσο που νομίσεις πως θα σπάσει η καρδιά σου. Κι είναι κι ο πονοκέφαλος… Αχ αυτός ο πονκέφαλος… Ήσυχο δε λέει να σ’ αφήσει! Τις νύχτες το σκοτάδι λες κι έχει βαλθεί να σε τρελάνει! Έρχεται πάντοτε παρέα με τους ίδιους απόκοσμους ήχους και σε παίρνει από το χέρι και σε ταξιδεύει εκεί που το δεν έχουν φτάσει ποτέ ως τώρα του ήλιου οι αχτίδες. Και σαν ξημερώσει, το ρόλο του σκοταδιού αναλαμβάνει το φως που έρχεται και σε παραλύει… Δεν μοιάζει να ‘χει πια καμία διαφορά η μέρα απ’ τη νύχτα. Και σιγά-σιγά κοντεύεις να ξεχάσεις ακόμα και τ’ όνομά σου. Είσαι βλέπεις πια ένας ακόμα αριθμός. Μια στατιστική, μια απλή μεταβλητή σε κάποιο οικονμικό πείραμα…
Και συ να ψάχνεις ακόμα για δουλειά. Τώρα πια χωρίς να επιλέγεις… Και να πηγαίνεις καθε τρεις και δυό στον Ο.Α.Ε.Δ. να βροντοφωνάζεις πως ακόμα δεν βρήκες μία. Κι οι μέρες να περνάνε κοροϊδευτικά από μπροστά σου. Και συ να μπαίνεις κάθε στιγμή όλο και πιο βαθιά στο περιθώριο.
Είσαι βλέπεις ένας ακόμα άνεργος… Ένας ακόμα αριθμός… Που όλο κι ανεβαίνει…
Στέφανος Μαντζαρίδης στο enfo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου